Bugün Özel Yakındoğu Lisesinde hazırlık dahil ortaokul döneminde 4 yıl boyunca aynı sınıfta olduğum Kadriye arkadaşımı kaybettiğimizi öğrendim. Uzun süredir tedavi görüyordu , herkes umutluydu ama olmadı.. Allah rahmet eylesin. Tüm ortaokul arkadaşlarım çok üzgün, bunu sosyal medyadan ve yazışmalardan görüyorum. Daha 37 yaşında gencecik, o yaşında kemoterapi aldı ama maalesef çözüm olmadı ve kaybettik.. Ailesinin şuan ki durumunu düşünemiyorum bile.. Yıllarca gözün gibi bak daha hayatının en güzel zamanında göçsün gitsin.. Allah’ın takdiri, mekanın cennet olsun..
En son olarak güzel bir alıntı ile bu paylaşımımı bitirmek istiyorum.
Yanınızdaki kişiye değer verin. Kırmayın onu. Durup durup sevdiğinizi söyleyin. Özel hissettirin. En ufak bir şeyde bitti demeyin, ağlatmayın, üzmeyin. Neden mi. Çünkü ölümün saati yok. Belki son sarılmanızdır, belki son görüşünüzdür. Belki saatler sonra ona değil de artık toprağına dokunacaksınız. O değil de toprağını öpeceksiniz. Belki ettiğiniz kavgalara bile pişman olacaksınız. Keşke yanımda olsa da sarılsam diyeceksiniz. Sevdiklerinizin değerini kaybettikten sonra değil, şu an bilin. Toprak aldığında geri vermez, çünkü ölümün saati yok.
İlk Yorumu Siz Yapın